สลดใจเหลือเกิน!!   เมื่อหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา  แล้วได้เห็นภาพของห่อผ้าที่ทำหน้าที่ของมันได้เพียง  ห่อหุ้มร่างเล็กๆ อันไร้วิญญาณของหนูน้อยวัยไม่ถึงเดือน  ที่ถูกพ่อแม่ใจยักษ์นำมาทิ้งในกองขยะ

            จากการติดตามข่าวในช่วงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา  เดือนที่ได้ชื่อว่าเป็นเดือนแห่งความรักระหว่างแม่กับลูก  เดือนแห่งสายสัมพันธ์ของครอบครัว  กลับปรากฏแต่ข่าวการทิ้งเด็กทารกไว้ตามที่ต่างๆ  ทั้งที่ยังมีลมหายใจและปราศจากวิญญาณ  บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับไม่ต่ำกว่า  5  ครั้ง

            ...เกิดอะไรขึ้นกับสังคมไทย ?

            เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจของพุทธศาสนิกชนชาวไทยจำนวนไม่น้อยทีเดียว  เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหล่านี้ล้วนขัดกับหลักศีลธรรมของชาวพุทธที่ถือปฏิบัติกันมายาวนาน  เราทุกคนรู้กันดีว่าการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตถือเป็นบาปกรรม  โดยเฉพาะชีวิตมนุษย์  แม้มนุษย์ผู้นั้นจะก่อกรรมทำชั่วมากสักเพียงไร  ก็ไม่มีผู้ใดจะสามารถลิดรอนสิทธิในการมีชีวิตอยู่ของเขาได้ตามอำเภอใจ แม้แต่ตัวเขาเอง

            แล้วจิตใจของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ของเด็กน้อยเหล่านั้นเล่า  คิดกันอย่างไรหรือทำด้วยอะไร  จึงได้กล้าหาญชาญชัย  ลงมือทำร้าย ทำลายสายเลือดอันบริสุทธิ์และไร้เดียงสาของตนได้อย่างเลือดเย็นเช่นนี้

หากเด็กๆคืออนาคตของชาติ  ปัจจุบันของชาติคงหนีไม่พ้นวัยหนุ่ม-สาว  ผู้เป็นวัยรุ่น วัยวุ่น   วัยรุ่นในปัจจุบันเก่ง  กล้า  และไม่กลัวที่จะเผชิญโลก   วัยรุ่นเป็นวัยที่มีพลังงานเหลือเฟือ  แต่กลับไม่ได้ถูกนำไปใช้ในทางสร้างสรรค์  เพราะขาดผู้ชี้แนะให้เดินไปในแนวทางที่ถูกต้องและเหมาะสม  และพลังงานเหล่านั้นก็ไม่ได้สูญหายหรือระเหิดระเหยไปไหนได้เอง  พวกเขายังคงต้องการการปลดปล่อย

พลังที่เต็มไปด้วยความอยากรู้  อยากลอง  อยากท้าทาย  ทั้งที่ขาดประสบการณ์ในชีวิต    จึงชักนำให้วัยรุ่นก้าวเข้าสู่หลุมพรางแห่งวังวนของอบายมุขได้อย่างง่ายดาย   ไม่ว่าจะเป็นวงจรการเสพยาเสพย์ติด  ไปจนกระทั่งการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร

ไม่ว่าจะเป็นเพราะกระแสวัฒนธรรมตะวันตก  อิทธิพลของสื่อฯ หรือเหตุปัจจัยใดๆก็ตาม  กลับส่งผลให้ปัจจุบันนี้  เรื่องของการมีเพศสัมพันธ์กลายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญของคนในสังคม    จากการเก็บข้อมูลของคุณอรสม  สุทธิสาคร นักเขียนสารคดีเรื่องวัยรุ่น  พบว่าอายุของวัยรุ่นที่เริ่มมีความสัมพันธ์ทางเพศตกลงไปอยู่ที่ระดับมัธยมต้น  นอกจากนี้ยังมีการถือค่านิยมผิดๆอยู่มาก  เด็กวัยรุ่นผู้ชายจำนวนมากมีค่านิยมเป็น “นักฟัน”   ในขณะที่เด็กวัยรุ่นผู้หญิงบางกลุ่มมีสมุดจดรายชื่อเพื่อจะแข่งขันกันว่าใครจะมีเพศสัมพันธ์ทางเพศได้มากกว่ากัน

ช่างเป็นการแข่งขันที่น่าสังเวชเต็มที !!!

การขาดการดูแลเอาใจใส่จากพ่อแม่และคนในครอบครัว   เป็นสาเหตุหลักที่พบในกลุ่มวัยรุ่นที่มีปัญหา   วัยรุ่นเป็นวัยที่ต้องการเรียกร้องความสนใจและความเข้าใจจากผู้ใหญ่ ทั้งจากพ่อแม่ ครูบาอาจารย์  แต่การแสดงออกและยุคสมัยที่แตกต่างกันทำให้เกิดความไม่พอดีขึ้น   วัยรุ่นส่วนใหญ่ไม่เข้าใจความคิดของผู้ใหญ่  ในขณะที่ผู้ใหญ่เองก็ไม่เข้าใจการกระทำของวัยรุ่นเช่นกัน   ทางออกของแต่ละคนจึงแตกต่างกันออกไป   ทางออกของวัยรุ่นส่วนใหญ่นั้นคือ การออกไปแสวงหาความเข้าใจ และการยอมรับจากบุคคลอื่นๆนอกบ้าน  จากคนวัยเดียวกันที่มีปัญหาคล้ายกัน   และก็ชักนำกันไปตามค่านิยมผิดๆ  ตั้งแต่การออกเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ  การมั่วสุม  การเสพยา  และการมั่วเซ็กซ์ที่เพิ่มมากขึ้นจนกลายเป็นปัญหาใหญ่ของสังคม

เมื่อมีเพศสัมพันธ์กันในวัยที่ไม่สมควร  ปัญหาต่างๆไม่ได้หยุดลงง่ายๆเพียงแค่  หยุดการมีเพศสัมพันธ์   ปัญหาต่อเนื่องที่สืบเนื่องมาจากการ “พลาด”   คือการตั้งครรภ์ด้วยความไม่พร้อม

เมื่อไม่พร้อมก็ไม่มีใครอยากรับผิดชอบ   ส่งผลให้เกิดปัญหาความขัดแย้งกันตามมา   ขัดแย้งกัน  แยกกัน  เลิกกัน  ไอ้ที่อยู่ในท้องน่ะแทนที่จะได้เป็นเทวดาตัวน้อย  กลับต้องกลายเป็น 

… “มารหัวขน” …

เป็นก้อนเนื้อที่หลับตานอนคู้  ไม่รู้เรื่องราว  เพียงรอวันจะได้ลืมตาดูโลก  โดยไม่รู้ว่าผู้ที่ให้ท้องอาศัยฟักตัว  จะจับแยกส่วนออกมาเป็นเศษเสี้ยวชิ้นเนื้อเมื่อไหร่  หรือมีโอกาสได้ลืมตาดูโลกในอ้อมแขนของผู้เป็นแม่ได้นานเพียงไร  ก่อนจะถูกกำจัดด้วยสารพัดวิธีที่แม่ผู้โง่เขลาแต่โหดเหี้ยมจะคิดได้  ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าไม่พร้อมจะมีลูก   และเหตุผลยากๆ ที่ยกมาอ้างต่อท้าย  เพื่อให้รู้สึกดีขึ้นและรู้สึกผิดน้อยลง

แม้ตราบาปจะแจ่มชัดในความทรงจำ  แต่ก็จะแกล้งมองไม่เห็น  แล้วใครจะทำไม ?

ไม่เป็นไรหรอก !!!  คิดซะว่าหนูน้อยพวกนั้นต่างหากที่ทำผิดมหันต์  ดันอยากมาเกิดในท้องของคนที่รักสนุก  ก็สมควรแล้วที่ถูกลงทัณฑ์ด้วยการประหัตประหารชีวิตโง่ๆนั้นทิ้งเสีย

เคยได้ยินแต่ว่า  สัตว์เดรัจฉานที่มันฆ่าลูกของมันเอง  ก็ล้วนแต่มีเหตุผลเพื่อความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ตามสัญชาตญาณธรรมชาติ  แต่สัญชาตญาณของมนุษย์ผู้เป็นสัตว์ประเสริฐนั้นต่างกัน 

...หรือพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์เพราะรักสนุก และทำลายลูกด้วยความมักง่ายของตน จะเป็นตัวบ่งชี้ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสัญชาตญาณการเอาตัวรอดอันเห็นแก่ตัวของมนุษย์ กับสัญชาตญาณธรรมชาติอันบริสุทธิ์ของสัตว์เดรัจฉาน

การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ  คือการแก้ปัญหาภายในครอบครัว  ความสัมพันธ์อันดีในครอบครัวเป็นอ้อมแขนสำคัญที่จะโอบอุ้มและปกป้องคนในครอบครัวให้ห่างไกลจากภยันตรายต่างๆได้เป็นอย่างดี  หากคนในครอบครัวช่วยกันถักทอสายใยรักให้แน่นหนามั่นคง  มีเวลาให้กัน  มีความผูกพันและความรักมอบให้กันอยู่เสมอ  อุปสรรคใดๆที่แผ้วพานผ่านเข้ามา ก็ไม่อาจทำลายสายสัมพันธ์เพื่อทำร้ายตนในครอบครัวของเราได้

จะได้ไม่มี “มารหัวขนตาดำๆ” ในถังขยะอีกต่อไป