คำว่า "เพื่อน "เป็นคำที่มีความหมายมาก เพราะมันเปรียบเสมือนน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจให้กระชุ่มกระชวย ฉันเองก็มีเพื่อน ณ วันนี้เป็นวันที่ฉันเดินทางมาเกือบครึ่งทางของชีวิต ฉันผ่านร้อนผ่านหนาวมามายมาย วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันคิดถึงเพื่อน เพื่อนที่เป็นที่รัก และอยู่ในความทรงจำ อยู่ในเรื่องราวทุกๆรื่องของชีวิตที่ฉันมักจะเล่าให้เพื่อน "กลุ่มใหม่" ฟังเสมอ ๆ หากเปรียบเทียบฉันเป็นนางเอก เพื่อนฉันก็เป็นเพื่อนนางเอกที่ จะต้องเข้ามาอยู่ด้วย ทุกฉาก ทุกตอนของชีวิต
"เพื่อนสนิท" คำนี้เป็นจะไม่มีความหมายเลย ถ้าไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน กริ้ง กริ้ง กริ้ง เสียงโทรศัพท์ดังขี้นในขณะนั้นเป็นเวลา 2ทุ่มครึ่งของวันที่ 4 ธันวาคม 2550 เสียงปลายสายพูดออกมาว่า "เพื่อนตัวเองประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทั้งครอบครัว" ได้ยินแล้วใจหาย พยายามโทรหาเพื่อน ๆอีกหลายคนว่าเป็นจริงหรือเปล่า ทุกคนไม่มีคำตอบยืนยัน พยายามโทรมือถือเพื่อนก็ไม่มีสัญญา 5 ทุ่มกว่าถึงรู้ว่าเพื่อนอาการสาหัส และยังไม่พ้นขีดอันตราย ณ ตอนนั้น กลัวและกังวลเสมอ อยากให้ถึงกรุงเทพเร็ว ๆ เพราะเราเดินทางไปทำงานที่สมุย
คืนนั้นเรานอนไม่ได้ เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องเศร้ากับเพื่อน สวดมนต์อธิฐานในใจตลอดเวลาว่า อย่าป็นรัยนะเพื่อน เรายังมีเรื่องที่ต้องคุยกันมากมาย วันที่เห็นเพื่อนที่ICU อยากร้องไห้ แต่น้ำตามันก็แค่คลอ ๆ ที่เป้าตา ไม่อยากให้เพื่อนเจ็บเห็นแล้วสงสารมาก แต่เราสองคนมองหน้ากันเหมือนเป็นคนอื่น
ก่อนที่จะมาเยี่ยมเพื่อน เราคิดตลอดการเดินทางว่า ทิฐิ ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขที่แท้จริง ครึ่งชีวิตที่ผ่านมา เพื่อนคนนี้เป็นตัวเอกในละครชีวิตของเราเสมอมา เราทุกข์ เราสุข เราหัวเราะ และร้องไห้ด้วยกัน ทำไมฉันถึงปล่อยให้ "ทิฐิ"ความไม่เข้าใจ มาครอบงำจิตใจ หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ฉันรอวันที่เพื่อนของฉันจะแข็งแรงทั้งสภาพร่างกาย จิตใจ ฉันจะขอโทษถ้าตลอดระยะเวลาที่เราไม่เข้าใจกัน เพื่อนเห็นว่าฉันผิด ฉันจะขอโทษ เพราะชีวิตของเรามันไม่ยาวนานเหรอ ถ้าวันนั้ฉันต้องเสียเพื่อนรักไป "คนที่เสียใจที่สุดคือฉัน"
ฉันอยากบอกแกนะ "นก" ฉันรักแกที่สุด แกเป็นเพื่อนฉันตลอดเวลาแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกัน หรือคุยกัน หรือมีเรืองที่เข้าใจผิดต่อกัน ถ้าแกโกรธฉัน ฉันขอโทษ แกเป็นเพื่อนฉันนะ ฉันรู้จักแก พอๆกับที่แกรู้จักฉัน ไม่ว่าจะเกิดรัยขึ้นเข้มแข็งนะเพื่อน ฉันอยู่ข้างแกเสมอ ถ้าแกเป็นคนที่สังเกตแกจะรู้ว่าฉันไม่เคยลืมแม้กระทั่งวันเกิดของแกเลย เพราะแกอยู่ในชีวิตฉันเสมอแม้เราจะไม่เข้าใจกันก็ตาม เพราะเราสองคนต่างก็มีทางเดินเป็นของตัวเอง ไม่ว่าทางเดินนั้นจะเป็นอย่างไร เราสองคน จะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
|
