ไม่ว่าคุณจะเรียนรู้มาได้อย่างดี มีข้อมูลมากมาย มีความคิดดีๆ มีไอเดีย เจ๋งๆ หรือ มีสินค้าอย่างเยี่ยมยอด แต่หากคุณไม่สื่อสาร ให้คนอื่นรับทราบ ในสิ่งที่คุณมี ในสินค้าที่คุณทำ ในผลงานที่คุอุตส่าห์ไปศึกษามันแทบตาย คิดวิเคราะห์แทบจะหน้าแก่ไปค่อนศตวรรษ  โปรดจำไว้เลยว่า มันก็เหมือนกับ "เพชรที่ยังไม่เจียรไน"  คนที่จะมาเห็นคุณค่าต้องเป็นคนที่มีประสบการณ์จริงๆ แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังไม่มีคนเห็นคุณค่า....(เพราะไม่ได้มีประสบการณ์เกี่ยวข้องชัดเจนทุกคนเสมอไป หรือ ได้รับการสื่อสารที่ไม่ถูกต้องอย่างแท้จริง จากเจ้าของความคิดโดยตรง)

                      ในส่วนของคนทำงาน ทำไมต้องสื่อสาร ส่วนหนึ่งก็เพื่อลดการทำงานซ้ำซ้อนหรือผิดพลาด  ไม่เข้าใจที่จุดไหนก็ถามเลย จะได้มีคนอธิบาย หรือ เปิดโอกาสให้เข้าใจ และอีกส่วนหนึ่งที่ขอเน้นคือ การสื่อสารให้คนอื่นรู้ว่า เรามีความสามารถอย่างไร เรามีความคิดอย่างไร เราสามารถโฆษณาตัวเราเอง รวมทั้งผลงานของเราได้อย่างไร... แต่พึงระวังไว้ด้วยว่า การโฆษณาไม่ใช่โฆษณาชวนเชื่อ เราเอาแต่ข้อเท็จจริงเสนอให้คนอื่นๆ รับทราบเท่านั้น.... มันจะส่งผลกลับมาเองค่ะ... 
               มีคนเคยบ่นให้ฟังว่า "ทำดีเสมอตัว" ก็แนะเค้าให้ใหม่เป็น "ทำดีเสนอตัว" จะได้ให้คนอื่นรับทราบว่า สิ่งที่เราทำไปนั้นเป็นสิ่งที่ดี มีคุณค่า เป็นประโยชน์ เพราะไม่เสนอตัวให้ใครๆรับทราบ เค้าจะรู้หรือว่าเราทำดีแล้ว เป็นประสบการณ์ตรงๆ ของผู้เขียน (โปรดไปติดตามอ่านในบทความ เรื่องการแบ่งปันประสบการณ์ ด้านวัฒนธรรมองค์กรแทนแล้วกันค่ะ มีตัวอย่างของความบ้องตื้นของผู้เขียนในบทบาทการสื่อสาร โดยที่เรื่องง่ายๆ ของการสื่อสาร เทียบกับนักบริหารที่ไร้ความสามารถ ไร้สาร แต่เก่งเรื่องสื่อแบบไร้สาร ท่านเชื่อหรือไม่ว่า ขนาดไม่มีอะไรในหัวเลยยังสื่อสารมั่วๆ จนเกิดความเชื่อได้ ผิดพลาดสูญเสียกันไปใหญ่ แต่เกินที่จะช่วยเหลือ ต้องมานั่งปลง เจอหนังสือดี เรื่องการรับมือกับเจ้านายอะไรสักย่าง เลยลุกขึ้นมาทำแทบทุกข้อได้ผล ค่ะ ทางใครทางมัน) เอ้า มาเข้าเรื่องกันเถอะ !!!

                           จะสื่อต้องมีสาร อยากจะเน้นคำว่า "สาร"  สักเล็กน้อย เพราะ เจ้าสารที่ว่ามันระบุถึง ความต้องการ ที่จะสื่อออกไป ดังนั้นอยากให้ตระหนักถึง ข้อมูลที่เป็นจริง เกิดประโยชน์ เหมาะสมกับกาลเทศะ สุภาพ และ นอบน้อมแบบไทยๆ บางคนสื่อสารแบบไม่เกิดประโยขน์ สักแต่"ด่า" แต่ว่า มีแต่"ตำหนิ" ไม่มีเหตุมีผล โกหก หลอกลวง ก็มีค่ะ ถ้าให้ดีก็อย่าสื่อสารประเภทนี้ออกมาเลยจะดีกว่า เพราะมันจะทำให้คุณค่าของเราลดลงไป บางครั้งเห็นๆ จะจะตาในห้องประชุม ตอบรับแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ไม่ตรงความจริง แต่ไม่ได้รู้สึกอะไร กับการกระทำ หรือ การสื่อข้อความครั้งนั้น ข้อสรุปที่ได้ คือ ไม่มี เพราะว่าไม่มีสารจริง จะสรุปได้อย่างไรผลที่ได้มาก็คือ ว่างเปล่า ล่าช้ายืดยาดไปกันใหญ่ เพราะมัวไปคลำหาสาร ที่เขาเอ่ยถึง ว่ามันอยู่ที่ไหน เพราะการโต้แย้งเกิดขึ้นมาแล้วจากการสื่อสารแบบไม่มีสารดังกล่าว ดังนั้นจะแก้ข้อโต้แย้ง ต้องหาสารมาพิสูจน์ค่ะ 

                   ทางด้านธุริจ สินค้าที่ผลิตขึ้นไม่ว่าจะเลอเลิศเพียงใด หากไม่มีการสื่อสารให้เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายของลูกค้าแล้ว อนาคตของสินค้าก็ดูเหมือนมืดมน โฆษณาเป็นการสื่อสารที่ให้ผลกับการตลาดเป็นอย่างมาก สินค้าบางตัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ยังสามารถขายได้เป็นหลายๆล้านเลย แต่ราคาค่าโฆษณานี่สิแพงมากเหมือนกันนะ ตัวอย่างเช่น อาหารเสริม เครื่องสำอางค์ เห็นได้ชัดเจน  

ทั้งหมดก็เพียงอยากให้เห็นความสำคัญของการสื่อสาร มีส่วนมากๆ เพื่อให้ประสบความสำเร็จในชีวิตหน้าที่การงาน อยากเห็นคนรุ่นใหม่ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องมานั่งลองถูกลองผิด เหมือนดิฉัน

      หลักการณ์ ก็ได้จากประสบการณ์จริงที่ผ่านมา แล้วก็เอามาประมวลให้เป็นกลุ่มเป็นก้อนเพื่อง่ายต่อเพื่อนๆน้องๆ ได้เข้าใจความจริงเท่านั้น ก็เข้าใจค่ะว่ามันไม่ได้ดี หรือวิเศษอย่างไร ดังนั้นก็อยากให้ทุกคนได้แนะนำ ความคิดในแนวทางเหล่านี้มากๆ เพื่อดิฉันจะได้ปรับปรุงความคิดของตนเองบ้าง และ ของเพื่อนๆ น้องๆ ให้ดีขึ้นต่อไป.. หาทางสื่อสารออกไปก่อนที่จะโดนข้อมูลหลอกลวง สื่อออกไป ตัดหน้าซะก่อน กว่าจะพิสูจน์เรื่องสารหลอกลวงเหล่านั้นได้ ต้องใช้เวลาค่ะ แล้วแต่โอกาสด้วย กว่าเรื่องราว มันจะพิสูนจ์ตัวมันเองออกมา อาจทำให้เราเสียหายมากกว่าที่คิด ก็ได้ ส่วนผู้ที่หลงเชื่อสารหลอกลวง รือจะกล้าลุกขึ้นมายอมเสียหน้า ยืดอกรับว่า "เออข้าโง่ไปหน่อย โดนหลอก เสียทรัพย์"  เช่นเดียวกับ เราเสียค่าโง่ให้หมอดู ดูมั่วๆ หรือยังรู้สึกดีๆ อยู่บ้าง คล้ายกับดูภาพยนต์ที่ไร้สาระ ถึงเสียดายเงินแต่ก็ยังได้ดู เขาอุตส่าห์ลงทุนสร้างให้ดูแม้ไร้สาระ แต่หารู้ไม่ว่า นอกจากเงิน ยังเสียเวลา อีกต่างหาก อ่ะ แต่อย่างไรเขาก็ทุ่มทุนสร้างหละน่า ... เอ่ยในใจเบาๆ ปลอบใจไปพลางๆ