อาชีพ "คนโรงแรม" กับวิกฤติเศรษฐกิจ
ใครอ่านหัวข้อบทความแล้ว ก็คงอดไม่ได้ที่จะสะท้อนใจ ภาพของพนักงานโรงแรม ในสถานที่ต่าง ๆ ที่พวกคุณต่างคุ้นตา หากเป็นโรงแรมกลางเมืองหลวง คุณจะพบพวกเขาในชุดสูทหรูหรา ผูกเน็คไทด์ ดูเรียบร้อย พูดจาสุภาพนุ่มนวล แต่หากคุณไปพักผ่อนตามรีสอร์ท ในต่างจังหวัด คุณก็จะพบพวกเขาในรูปแบบต่าง ๆ ที่ล้วนแล้วแต่พาให้ผู้พบเห็น ชื่นตา ชื่นใจ กับการกุลีกุจอ เอาใจใส่ในแทบจะทุกอิริยาบทของลูกค้า ไม่ว่าคุณจะร้อนเกินไป เย็นเกินไป หิว หรือ อิ่ม พวกเขายินดีรอรับคำบัญชาจากคุณ ในฐานะ "ลูกค้า"
พอถึงวันนี้...เศรษฐกิจถดถอย...คนกลุ่มแรก ๆ ที่โดนผลกระทบ คงไม่พ้น "คนโรงแรม" เพราะอาชีพของพวกเรา เป็นอาชีพที่ให้ความสุข ในยามที่ลูกค้ามีเวลาพักผ่อน มีเวลาท่องเที่ยว จับจ่าย และใช้เงิน เมื่อเศรษฐกิจหยุดชะงัก ผู้คนต่างพากันระมัดระวังในการใช้จ่าย แผนการพักผ่อนท่องเที่ยวถูกระงับ งบประมาณการสัมนาของหน่วยงานถูกตัด ฯลฯ แล้ว "คนโรงแรม" เค้ามีชีวิตกันอย่างไร....
ย้อนไปสัก 5 -6 ปีก่อน เราไม่คุ้นชินกับคำว่า "ลากิจไม่รับเงิน" ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่า มีไว้ทำไม หรือใครจะบ้า...สิทธิในการลาก็เยอะแยะ วันหยุดก็มี ทั้งพักร้อน ทั้งวันนักขัตฤกษ์ตลอดทั้งปี ใครจะลากิจโดยไม่ขอรับเงินค่าจ้าง... แต่วันนี้ คุณไม่ลา โรงแรมฯ ก็จัดให้...!!!!! วันพักร้อน วันนักขัตฤกษ์ เก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อน พร้อมให้คุณลาพักผ่อนให้หายเครียด (หรือเครียดยิ่งขึ้น) กับลากิจไม่รับเงิน บางโรงแรมโดนคนละเป็น 10 วัน ต่อเดือน โอ...แม่เจ้า..ไม่รู้จะเอาอะไรเลี้ยงลูก ส่งเมียกันแล้วคราวนี้..
มันเกิดขึ้นแล้วจริง ๆ ในสังคมสมัยนี้ สมัยที่รัฐบาลบอกว่า "การท่องเที่ยวเป็นธุรกิจที่ทำรายได้หลักให้แก่ประเทศในอันดับต้น ๆ" วันนี้ ทั้งนักลงทุน เจ้าของโรงแรมฯ พนักงานตั้งแต่ระดับบริหารฯ ไล่มาจนกระทั่งเด็กล้างจาน... เรามองไม่เห็นเลยว่า...ฟ้า..พรุ่งนี้...จะสีอะไร...
ธิชาธร
|
