ความสุขที่แท้จริงของมนุษย์

ตอนที่๑ (ขั้นสร้างความสนใจ)

            จะว่าไปแล้วบนโลกมนุษย์ใบนี้ไม่มีอะไรที่เป็นความสุขที่ยั่งยืน และไม่มีสิ่งใดที่เป็นทุกข์แสนสาหัส เพราะสภาวะบนโลกมนุษย์จะอยู่ตรงกลางระหว่าง ความสุข กับความทุกข์หมายความว่า สภาวะทุกอย่าง (น่าจะเป็นเฉพาะบนโลกนี้) ที่มีอยู่อย่างเป็นคู่ๆ วิ่งไปมาอยู่ตลอด ลองพิจารณากันดูนะครับ

—  มีสุข                 มีทุกข์

—  มีสมหวัง          มีผิดหวัง

—  มีได้                 มีเสีย

—  มีเกิด               มีตาย

—  มีเข็มแข็ง         มีอ่อนแอ

—  มีเบื่อ               มีอยาก

—  มีสรรเสริญ      มีนินทา

—  มีเด่น               มีด้อย

—  มีอุปสรรค       มีโอกาส

—  มีดี                   มีชั่ว

             ก็เพราะความต่างที่อยู่กันคนละขั้วนี่แหละที่ทำให้คนเราเกิดสภาวะที่ไม่เสถียร(มีมากไปก็เบื่อหน่าย ไม่มีเลยก็จะหาเข้ามา) เกิดการไหลของกระแสอารมณ์ เกิดพลังงานทางอารมณ์  เปรียบเสมือนอะตอมที่อยู่ในสภาวะไม่เสถียร(มีมากไปดันออก สูญเสียดึงเข้า)จึงทำให้เกิดการเคลื่อนที่ของอิเล็คตรอน ทำให้เกิดการไหลของกระแสอิเล็คตรอน เกิดเป็นพลังงานไฟฟ้าขึ้นมาได้

            สิ่งที่เป็นอันตรายอย่างหนึ่งของคนเราก็คือการพยามเป็นไปอย่างสุดขั้วในสิ่งที่อารมณ์และความต้องการที่ตนเองปรารถนา ปรากฎการณ์นี้จะทำให้เกิดพลังที่มหาศาลทำให้เกิดการกลับขั้วได้ในทันทีทันใด การวิ่งกลับไปกลับมาถึงแม้จะได้ไปดื่มด่ำสัมผัสอยู่กับความพึงปราถนาบ้างในบ้างครั้งแต่ก็ยังไม่ถือว่าเป็นความสุขที่ยั่งยืนได้หรอกครับ แล้วทำอย่างไรจึงจะสามารถเข้าถึงความสุขที่แท้จริงได้ละ? ผมทิ้งคำถามนี้ไว้ก่อนแล้วท่านใดอยากจะแลกเปลี่ยนมุมมององค์ความรู้กันก็เชิญเข้ากระทู้มาพูดคุยกันได้ ยินดีมากๆครับ ติดตามตอนที่๒ (ขั้นให้เนื้อหาข้อเท็จจริง) ของบทความนี้ในวันที่ ๓ ธ.ค. ๕๒ นะครับ