ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตฺตรานุสาสกา

ปัญญาวุฑฺฒิกเร เต เต ทินฺโนวาเท นมามิหัง

ข้าขอประณตน้อมสักการ บุรพคณาจารย์

ผู้ก่อประโยชน์ศึกษา

ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา

แก่ข้าในกาลปัจจุบัน

ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์

ด้วยใจนิยมบูชา

ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา

ปัญญาให้เกิดแตกฉาน

ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน

อยู่ในศีลธรรมอันดี

ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี

แก่ชาติและประเทศไทย เทอญฯ

วันที่ 16 มกราคม ของทุกปี คือ วันครู

ครู คือผู้ที่อบรมสั่งสอนให้ศิษย์มีความรู้ ให้ลูกศิษย์ มีความสามารถในวิชาการและมีจริยธรรมที่ดีที่เหมาะกับวัฒนธรรมและสังคมไทย ชี้แนะแนวทางให้ลูกศิษย์เป็นคนดีเอาตัวรอดได้ในชีวิตและสังคม

ถึงวันนี้ทีไรทำให้ผมกราบพระแล้วตั้งจิตรำลึกถึงพระคุณของคุณครูทุกท่าน ที่ได้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ต่างๆ ให้มาจนทำให้ผมอยู่รอดได้ในสังคมและใช้สิ่งต่างๆ ที่ท่านได้ให้มาซึ่งเปรียบเสมือนอาวุธหรือเครื่องมือที่ใช้ในการทำมาหากิน

เมื่อก่อนปีใหม่ได้มีโอกาสกลับไปช่วยที่โรงเรียนระดับประถมที่เป็นโรงเรียนที่ผมได้เคยเรียนมาตั้งแต่ชั้นเตรียมจนถึงประถมเจ็ด คือโรงเรียนราษฎร์วิทยา ในงานการเข้าค่ายลูกเสือและเนตรนารี เป็นการไปช่วยทำกิจกรรมสันทนาการเบาๆ สำหรับเด็ก ซึ่งก็สนุกสนานมาก

ได้พบกับคุณครูที่ท่านเคยได้สอนผมเมื่อชั้นประถม 1 เมื่อผมได้กราบ ได้กอด ท่านก็ดีใจ และให้พรอย่างชื่นใจ และอีกหลายท่านที่ผมยังระลึกถึงอยู่เสมออีกหลายท่านเพราะผมเป็นคนที่มีครูเยอะมากทั้งในโรงเรียน และนอกโรงเรียน

เมื่อมีการทำบุญ และมีการกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลผมมักจะอุทิศกุศลส่วนหนึ่งให้กับคุณครูเสมอ เพื่อให้ท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงและได้รับผลบุญที่ผมได้กระทำนั้นเพื่อหนุนให้ท่านได้ช่วยศิษย์ให้มีความรู้ความสามารถในการประกอบสัมมาอาชีพและอยู่รอดได้ในสังคมตลอดไป

ผมขอกราบแทบตักคุณครูทุกท่านด้วยใจ............