ผมได้ยินคนทำงานอย่างเรา ๆ หารือกันเสมอ ๆ ว่า อยากเป็นนายของตัวเอง อยากทำอะไรเป็นของตัวเอง บางท่านอาจจะใช้สำนวนว่า อยากสร้างรอยเท้าไว้ให้ลูกหลานเดินตาม แต่ตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะจับอะไรมาทำ ผมเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน จึงลองไปเดินตลาดนัดสวนจตุจักรเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมเห็นแต่ละร้าน ขายของคล้าย ๆ กันหมด เช่น เสื้อผ้า รองเท้า อาหาร หรือเทียนหอม ถ้วยกระเบื้อง ผมจึงเกิดคำถามว่า แล้วเมื่อไหร่จะรวย ถ้าเรายังทำเหมือนคนอื่น แบบนี้ คนที่รวยก็คือเจ้าของที่ที่เราเช่าขายของนั่นแหละครับ ผมจึงลองย้อนกลับมาดูความสำเร็จของคนอื่น ๆ ที่เคยรับรู้มา แล้วพบว่า แนวคิดที่มีความแตกต่างและเป็นแนวคิดใหม่ ๆ นั่นแหละ จะทำให้เราประสบความสำเร็จครับ หรือเราต้องเข้าไปแบ่งตลาดจากคนที่เขามีส่วนแบ่งตลาดสูงมาก เช่น กรณีศึกษาเรื่องเบียร์ช้างที่เข้ามาในขณะที่เบียร์สิงห์มีส่วนแบ่งมากกว่า 80 เปอร์เซนต์
ครูลิลลี่เข้ามาสอนกวดวิชาภาษาไทยในขณะที่โรงเรียนกวดวิชาส่วนใหญ่สอนคณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษ เคมี ชีววิทยา โออิชิทำตลาดอาหารญี่ปุ่นให้คนกินรู้สึกว่าราคาระดับนี้จับต้องได้ หนังเรื่องแฟนฉันหรือคอนเสิร์ตนักร้องรุ่นเก่าประสบความสำเร็จเพราะดึงเอาอารมณ์ถวิลหาอดีตของคนมาใช้เป็นจุดขาย เป็นต้น
ผมว่าอีกอย่างที่เราคิดไม่ถึงกันก็คือ เราควรเริ่มต้นทำธุรกิจของเราได้จากต่างจังหวัด ไม่ใช่เริ่มในกรุงเทพมหานคร เพราะการแข่งขันสูงมาก ผมเพิ่งจะไปเดินเล่นที่ห้างเฉลิมไทย จังหวัดชลบุรีมา แล้วพบว่า มีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่เราเอามาทำเงินที่นี่ได้ เพราะค่าเช่าพื้นที่ไม่แพงเลย รูปแบบการใช้ชีวิตของคนท้องถิ่นก็ไม่ซับซ้อน ผมเดินขึ้นไปถึงชั้นโรงหนัง ค่าตั๋วรู้สึกว่าจะแค่ 50 บาทเท่านั้นเองครับ
ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเขียนนี้จะจุดประกายให้ท่านใดบ้างหรือไม่ ผมชอบนะครับที่จะได้รับรู้ความสำเร็จของคนอื่น แล้วนำมาปรับใช้
|
