การทำงานของรัฐบาลในปัจจุบันนับได้ว่าเป็นระบบการจัดการทำงานที่เรียกได้ว่าครอบคลุม แต่ความคิดของคนเราก็ไม่ได้เหมือนกันทุกคนเสมอไป รัฐบาลยุคทักษิณ ไม่เหมือนรัฐบาลยุคก่อนๆ แต่อย่างไรก็ช่าง ชีวิตของการเป็นรัฐบาลก็คงจะไม่เหมือนกับชีวิตของเกษตรกรอยู่ดี..(หรือคุณคิดว่าอย่างไร??)
ในขณะที่น้ำมันมีราคาแพงขึ้นๆๆๆ แต่ ผลิตผลทางการเกษตร กลับมีแต่จะลดราคาลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีใครสามารถตอบคำถามที่ว่าการแก้ปัญหาน้ำมันที่มีราคาแพงแต่ในขณะเดียวกันผลิตผลทางการเกษตรกลับทรุดฮวบ ๆๆ ปัญหานี้จะแก้ไขได้อย่างไร ? หรือมีแนวทางที่ดีกว่าทุกวันนี้ที่ปล่อยให้มันเป็นไปตามกลไกทางการตลาดที่มีแต่จะช่วยให้พ่อค้าคนกลางรวยขึ้นๆๆๆๆนี้ ได้ดีที่สุดเลยแม้แต่คนเดียว
แต่....ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลยุคไหนๆ ก็ช่าง (เท่าที่จำความได้ ตั้งแต่เกิดมาเนี่ย) ยังไม่เคยได้เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของเกษตรกรไทยได้ลืมตาอ้าปาก และมีกินมีใช้กันอย่างอิ่มหนำสำราญเหมือนเมืองนอกหรือในสมัยอดีตกาลยุคพ่อขุนรามคำแหงโน่นแน่ะ ... แต่เอาเป็นว่า เราไม่เปรียบเทียบกับสมัยก่อนก็แล้วกัน เพราะจะกลายเป็นการถอยหลังเข้าคลองซะเปล่า
เท่าที่ชีวิตของเด็กเกษตรตัวดำๆเอ้ย!ไม่ใช่ ตาดำๆ ... ได้พบได้เห็น และได้เรียนรู้มา จากข่าวสาร จากทฤษฎี จากการบอกเล่าของคนรุ่นก่อน และ จากฯลฯ ซึ่งต่างก็มีความคิดไม่เหมือนกัน แต่สิ่งเหล่านั้นได้ทำให้เด็กเกษตรคนนี้ มีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเหลือเกิน "พ่อบอกแล้วว่าเรียนเกษตรมันหนัก มันเหนื่อย ก็ไม่เชื่อ....ทนเอาลูกเดี๋ยวก็จบแล้ว" นี่คือคำพูดปลอบใจของพ่อเราที่ไม่เคยคิดว่าลูกตัวเองตัดสินใจผิดเลย แต่ไม่น่าเชื่อว่าที่พ่อเคยได้เตือนอยู่เป็นประจำก่อนหน้านี้(ตอนม.ปลาย) ว่าจะเรียนอะไรหรือจำทำอะไร ก็ให้ทำเท่าที่ทำได้ ถ้าทำแล้วไม่ลำบากก็ทำไป แต่ถ้าทำแล้วมันลำบากมากนักก็ไม่ต้องไปฝืนทำมันหรอก เพราะเรามีโอกาสในการเลือกได้ มันไม่ใช่ความผิดที่คิดจะเลือกในสิ่งที่หลายๆคนก็รู้ว่ามันจะทำให้เราต้องเหนื่อยล้า และบางครั้งก็ท้อถอยได้เหมือนกัน.....
เมื่อตอนอยู่ปี1 มีการรับน้องที่ใครๆก็รู้ว่าเป็นเรื่องปกติของการเรียนในระดับอุดมศึกษา แต่ว่า....ฉันไม่เคยมีใครมาออกคำสั่งให้ทำนั่นทำนี่หรือถูกบีบบังคับในสถาณการณ์ต่างๆ เลยนี่นา (ก็เหมือนที่พ่อสอนนั่นแหละ) แต่จะทำไงได้ถ้าถอยกลับไปแม้แต่ก้าวเดียวก็เท่ากับว่าการตัดสินใจเลือกเรียนคณะนี้ก็มีค่าเท่ากับ 0 ซึ่งนั่นก็หมายความว่าฉันต้องกลับไปเป็นเด็กปี1 ใหม่อีกงั้นเหรอ? ไม่มีทาง นี่คือคำตอบของตัวฉันเองที่กำลังนั่งเถียงกัน
แล้วตอนนี้เป็นไงล่ะ? จะสมน้ำหน้าตัวเองเหรอ ก็ไม่ได้ (อายตัวเอง) จะดีใจและภาคภูมิใจกับอนาคตของงานที่คิดว่าตัวเองต้องทำในอนาคตเหรอ (ก็ยังมองไม่เห็นเลย) นั่งคิดเองก็สับสนเอง แต่ที่แน่นอนสม่ำเสมอและไม่เคยต้องมานั่งสับสนเลยก็คือการที่ได้พบเห็นชีวิตความเป็นอยู่ของเกษตรกรไทยนี่แหละ เฮ้ย...น่าเศร้า วิถีชีวิตของเกษตรกรไทยที่สมบูรณ์แบบหายไปไหน? "ในน้ำมีปลาในนามีข้าวแผ่นดินของเรานี้แสนอุดมสมบูรณ์" ขออนุญาตยกคำกลอนในอดีตมาหน่อยก็แล้วกัน...ในขณะที่เกษตรกรเมืองนอกเขาพัฒนาถึงขั้นไหนกันแล้ว เขาปลูกพืช เขาก็ปลูกพืชที่เขาเคยปลูกแต่ดั้งเดิม เขาใช้ปุ๋ย เขาก็ใช้ที่ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อม ทั้งคนและสัตว์ เขาก็จะเห็นคุณค่า เห็นความสำคัญ แล้วอาชีพเกษตรกรของเขาก็คืออาชีพหนึ่งที่มีหน้ามีตาในสังคม ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกันโดยแท้ ถึงแม้ว่าใครจะเป็นเกษตรกรรายเล็ก ก็ยังไม่ได้ถูกตัดออกจากความสำคัญของสิทธิที่เป็นสมาชิกคนหนึ่งเลย นอกจากนี้ยังมีอะไรๆอีกหลายๆอย่างที่เขามีมากกว่าเช่น การเอื้อประโยชน์ร่วมกันของกลุ่มเกษตรกร การช่วยเหลือกันเกี่ยวกับการแก้ไขปัญหาในท้องที่ ฯลฯ ที่รู้มากขนาดนี้ไม่ได้หมายความว่ามีโอกาสดีได้ไปรู้ไปเห็นจริงมาหรอก แต่สมัยนี้ข่าวสารต่างๆ มันเร็ว ซึ่ง ถ้าเปรียบเทียบกับบ้านเมืองเราแล้ว เราเพิ่งมีการรักษาสุขภาพ 30 บาท ซึ่งมันอาจจะดีสำหรับคนจนแต่คนจนก็ไม่ใช่คนโง่ การเสียภาษี การใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันต้องมีค่าครองชีพที่สูง และแน่นอน ในขณะที่เขาพัฒนาในระดับรากหญ้าที่แท้จริงของเขาได้แต่ทำไมเราถึงพัฒนาได้ไม่ถึงรากหญ้าหรือรากแก้วที่แท้จริงของสังคมซักที มีแต่พัฒนามาได้แค่ช่วงลำต้นแล้วที่พัฒนามาก็ละลายหายไป มาไม่ถึงที่หมายที่ต้องการ(รากหญ้า) ใช่แล้ว...ความหมายของรากหญ้าของฉันก็คือเกษตรกรนั่นแหละ
ทำไมผลผลิตทางการเกษตรของเขาถึงมีมาตรฐานที่ดีเหมือนกัน ทำไมราคาผลผลิตทางการเกษตรของเขาจึงสูงกว่าของเรา ทำไมชีวิตความเป็นอยู่ของเกษตรกรบ้านเขาจึงดีกว่าบ้านเรา ทำไมการศึกษาบ้านเขาถึงเปิดกว้างกว่าบ้านเรา ทำไมบุคคลที่มีความรู้ดีถึงไม่หลงเหลืออยู่ในบ้านเรามากเท่าบ้านเขา ทำไมเทคโนโลยีทางการเกษตรบ้านเขาจึงเป็นเรื่องธรรมดาแต่สำหรับเราถึงเป็นเรื่องใหม่ ทำไมเราถึงเป็นได้แค่ในฐานะที่รองกว่าในแทบจะทุกด้าน คิดว่าหลายคนคงจะมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว แต่นี่ไม่ได้บอกว่าประเทศเราบ้านเมืองเราไม่ดี แต่กำลังจะบอกว่า การให้การสนับสนุนเกษตรกรไทยในปัจจุบันนี้ มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนให้เกษตรกรบ้านเราทำตามเกษตรกรบ้านเขา ซึ่ง ความจริงแล้ว เกษตรกรในบ้านเราที่เก่งและมีความรู้ก็มีอยู่ไม่น้อยเลย ... ขอยอมรับอย่างหน้าไม่อายว่า เกษตรกรบ้านเราบางคนยังมีความรู้ดีกว่านักศึกษาเกษตรเสียอีก แต่ไม่ได้หมายความว่าเกษตรกรบ้านเราต้อยต่ำนะ แต่เป็น เพราะว่าเขา ได้คลุกคลี และอยู่กับสิ่งนั้น ปลูกพืชชนิดนั้น ดูแลรักษา และเก็บเกี่ยว มาเป็นเวลานาน แต่ความเข้าใจดีที่บางครั้งกล่าวได้ว่าเป็นความเข้าใจที่ผิดไป เช่น การใช้ยาฆ่าหญ้า หรือการใช้ปุ๋ยเคมี ที่เดิมทีแล้ว มันไม่ได้มีมาตั้งแต่สมัยก่อนเลย แล้วพอถึงเวลาที่มีปัญหาขึ้นมาหรือมีอะไรใหม่ๆขึ้นมาเราก็นำวิธีการของเขามาใช้ซึ่งนั่นไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ดี
แต่อย่างน้อยสิ่งที่ฉันยังพอจะได้ภาคภูมิใจในเกษตรกรไทยอยู่ไม่เสื่อมคลายก็คือ ความรู้รักสามัคคีกัน แต่จะว่าไปมันก็ยากเหลือเกินที่จะได้เห็นนอกจากจะเป็นบ้านนอกหรือเวลาที่มีปัญหาข้าวยากหมากแพงจริง
มีสมุนไพรสกัดที่คนไทยคิดค้น และผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรบางอย่างที่ดีและฉันคิดว่ามันมีประโยชน์ต่อเกษตรกรแต่น่าเสียดายที่ในด้านการผลิตหรือการปลูกนั้น มันกลับเป็นการส่งเสริมพืชที่เป็นของต่างบ้านต่างเมืองเสียมากกว่าพืชท้องถิ่น ส่วนพวกที่ปลูกพืชท้องถิ่นก็มีอยู่น้อยเหลือเกิน และชีวิตเกษตรกรที่เป็นรายเล็กรายน้อยก็กลับกลายมาเป็นลูกจ้าง ต้องถูกนายทุนและพ่อค้าคนกลางเอาเปรียบ กดราคาผลผลิต ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ผูกขาด และเกษตรกรก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธได้
ถึงแม้ว่าการมองเห็นอาชีพทางการเกษตรในอนาคตของฉันมันจะไม่สดใส แต่ถึงอย่างไรฉันก็ยังภูมิใจว่า อย่างน้อยก็มีคนที่อยู่ในหัวอกเดียวกัน ตกอยู่ในสถานะเดียวกันอีกมาก หลายคนอาจจะจบไปแล้วไม่ได้ทำงานในสาขาที่ตัวเองจบมา แต่ถ้าลองนำความคิดของเรามาประยุกต์กับความรู้ที่เรียนมา ก็ไม่แน่ว่า ในอนาคตอาจจะมีพืชผลในท้องถิ่นเรา ของไทยเราได้กลายเป็นพืชผลทางการค้าในตลาดโลกที่สามารถแข่งกับประเทศอื่นได้บ้าง อย่างเช่นโครงการของรัฐบาลที่ว่าครัวไทยสู่ครัวโลกนั้น ฉันก็คิดว่ามันเป็นโครงการที่ดีแต่ ในขณะที่เราจะผลักดันให้ผลผลิตของเราไปสู่ครัวโลกนั้นเราก็ควรจะผลักดันให้เกษตรกรไทยได้มีความรู้ด้านเทคโนโลยีทางการเกษตรไปด้วย เพราะถ้าเกษตรกรบ้านเราเป็นแต่ผู้รอคอยที่จะรับความรู้จากเกษตรอำเภอหรือเกษตรจังหวัด ก็มีแต่จะทำตามต่างชาติ ไม่ได้มีแนวความคิดของเราเองเลย
หากการส่งเสริมให้พืชพันธุ์ของไทยเราเป็นไปได้ดี และมีการอนุรักษ์พันธุ์พืชพื้นเมืองไว้มากกว่าทุกวันนี้ ราคาผลผลิตทางการเกษตร(บางชนิด)อาจขึ้นอยู่กับการกำหนดราคาของเราเองก็ได้ไม่ต้องเป็นไปตามการถูกกำหนดโดยต่างชาติ และถ้าถึงวันนั้นได้เมื่อไหร่ ประเทศเราก็คงจะไม่มีเกษตรกรที่ถูกแบ่งย่อยเป็นพวกชนชั้นที่มีความสำคัญเป็นอันดับแทบจะสุดท้ายของประเทศ(อันดับแรกๆก็น่าจะเดากันเองได้)... ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
*หมายเหตุ ข้อความบางคำอาจรุนแรงเกินไปสำหรับใครบางคนหรือบุคคลบางกลุ่ม และ ข้อความในบทความทั้งหมด ล้วนมาจากประสบการณ์ของชีวิตที่ได้พบเห็นจริงเท่านั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับใครเลยแม้แต่คนเดียวจึงขออภัยมา ณ. ที่นี้
|
