แล้ววันหนึ่งเธอก็หายไปไม่ติดต่อกลับมาเลย
ไม่โทร...
ไม่มาหา...
เธอหายหน้า
แล้ววันหนึ่งเธอก็กลับมา
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทั้งๆที่วันที่เธอกลับมา
ฉันทำใจได้ว่า"ต่อไปนี้ฉันต้องอยู่คนเดียว" โดยไม่มีเธอ
แต่เมื่อเธอกลับมา
หัวใจกลับอ่อนไหว
ให้อภัยเธอทุกอย่าง
กลับไปเป็นเหมือนเดิม...รักเธอเหมือนเดิม
ลืมความเจ็บช้ำที่เธอเคยมีให้
แล้วเธอก็จากไป.........
แต่คราวนี้
มันทำให้ฉันเจ็บหนักกว่าครั้งแรกที่มันเกิดขึ้น
ฉันทำใจที่จะอยู่คนเดียวไม่ได้
เพราะเธอทำให้"ฉันเคยชินที่จะมีเธอ"
ฉันร้องไห้ในความไม่เข้าใจว่า
ระหว่างเรา "คบกันไปเพื่ออะไร"
แต่ฉันก็ไม่ได้คำตอบ
จนในวันนี้
ฉันเข้มแข็งขึ้น
ไม่ว่าเธอจะมาหรือไม่มา
จะโทรมาหรือไม่โทรมา
ฉันทนรับได้
แต่ฉันไม่ต้องการทนแบบนี้ต่อไปหรอกนะ
ฉันหวังเพียงฉันลืมเธอได้เมื่อไหร่
และพร้อมเริ่มต้นกับคนใหม่ได้เมื่อไหร่
เมื่อนั่นเธอจะจากไปจากความรู้ของฉันอย่างถาวร
เพราะฉันไม่อาจรับกับความ
ไม่ใส่ใจของเธอที่มีให้กับฉันได้อีกต่อไป
พอกันที
ฉันรู้ว่าความรักคือการไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
แต่ฉัน...เพียงต้องการให้เธอรักฉันสักนิด
ใส่ใจฉันสักนิด
เหมือนที่ฉันมีให้
แค่นั้นหล่ะที่ต้องการ
|
