วันนี้เป็นวันที่ 7 ตุลาคม 2550 ........เป็นเวลา 4 ปีแล้วที่แม่เดินจากชีวิตของลูกคนนี้ไป....เสียใจที่สุด..ในโลกก็ว่าได้   ต้องขอขอบคุณ....แม่มากที่เลี้ยง และ ดูแลลูกคนนี้มาเป็นอย่างดี...ไม่เคยทอดทิ้ง  แม้เวลาที่ลูกถึงทางแยก....ไม่รู้จะเดินไปทางไหน...แม่คนนี้แหละที่เดินอยู่ข้างๆลูกและพร้อมจะบอกลูกว่าทางไหนที่ลูกคนจะเดินไป  และพร้อมที่จะก้าวเดินไปพร้อมๆกับลูกทุกๆเส้นทาง  ไม่ว่าทางนั้นจะลำบากขนาดไหน

ลูกคนนี้จำได้ว่า...วันที่ลูกเสียใจที่สุดกับความรักครั้งแรก.....แม่และพ่อของลูกไม่เคยแม้จะดุด่า หรือต่อว่าอะไรใดๆทั้งสิ้น...แต่กลับมีแต่รอยยิ้ม..คำปลอบโยน...แม้จะดื่มเหล้าจนเมามาย....ก็ไม่เคยที่จะต่อว่าด้วยคำพูดที่รุนแรง....แต่ตรงกันข้ามกลับได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด  ไม่มีเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่ลูกจะต้องอยู่คนเดียว.....ในช่วงเวลาที่ทุกข์ใจ

แม่ไม่เคยปล่อยให้ลูกจมอยู่ในความทุกข์คนเดียว....จะรีบกลับจากที่ทำงานและจะมาพูดคุยให้ลูกสาวคนนี้ลืมความทุกข์....ลูกร้องไห้....แม่ก็ร้องไห้ไปด้วย.....วันที่เห็นน้ำตาของแม่....ลูกบอกตัวเองเลยว่า.....จบกันทีกับความรักจอมปลอม... ความรักที่แท้จริงอยู่ข้างหน้าต่างหาก   ผู้หญิงคนนี้ต่างหากที่รักฉันจริง...รักด้วยหัวใจ...รักแบบไม่มีการต่อรอง... รักจนหมดหัวใจ..แต่ทำไม่ฉันต้องมานั่งร้องไห้ให้กับคนที่หมดรักฉัน

อีกสิ่งที่อยู่ในความทรงจำก็คือ......แม่จะพูดเสมอว่า  อย่าทิ้งน้องนะ เรามีกัน2 คน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแม่...อย่าทอดทิ้งน้องนะ....และแม่ไม่ได้บอกแค่เรานะว่าอย่าง     ทิ้งน้อง  แต่แม่ก็บอกน้องว่าถ้าพี่สาวคนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน...อย่าทิ้งพี่นะ  คำพูดเดียวกันคือ  เพราะเรามีกัน 2 คน  เราสองคนต้องรักกันมากๆ   คำ ๆ นี้ได้ยินตั้งแต่ 10 ขวบ แม่พูดตั้งแต่น้องเกิด...ได้ฟังทุกวันจนวันสุดท้าย    

คำพูดที่จะจำได้เสมอก็คือ  พ่อเป็นคนดี  รักครอบครัว เป็นสิ่งที่แม่จะบอกลูกๆเสมอ.....แม่เป็นคนที่จิตใจดีมาก  ไม่เคยโมโห  แม่เป็นพี่สาวคนโตเลี้ยงน้องทุกคน  มีเสียงหัวเราะของแม่ดังเสมอเมื่ออยู่กับน้องๆ    อีกอย่างที่ฉันรู้และได้รับสิ่งที่ดีมาจากแม่คือ  “แม่เสียสละ”มาก  แม่รักน้องทุกคน  ฉันก็เช่นเดียวกันฉันรักน้อง ของตัวเอง  และลูกๆของน้าทุกคน  พวกเราเป็นลูกพี่ลูกน้องที่รักกันมาก  ฉันเป็นพี่ถูกสอนให้เสียสละ  ....เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันภูมิใจ  เพราะเป็นสิ่งที่ฉันเหมือนแม่   ฉันไม่เคยรู้สึกเลยว่าการเสียสละคือการถูกเอาเปรียบ  เพราะว่าว่าฉันรู้อยู่อย่างหนึ่งว่า “ถ้าฉันมีมาก  ฉันยินดีที่จะให้ทุกคน  เพราะฉันเป็นพี่”

แม่ขา....น้องจะรับปริญญาเดือนหน้าแล้วนะค่ะ   น้องชายเป็นเด็กดี  ยิ่งไม่มีแม่น้องเป็นผู้ใหญ่มาก...ไม่เคยแม้แต่จะสร้างความทุกข์ให้กับพี่สาว  และพ่อเลย   ตอนนี้ก็ได้งานทำแล้วเป็นคนขยัน  มีความรับผิดชอบมากรู้ว่าสิ่งไหนควรจะทำและสิ่งไหนไม่ควรทำ   แม่ขา   น้องชายน่ารักที่สุด  เพราะว่าเค้าให้เงินพ่อไปตัดแว่น  ลูกได้ยินลูกน้ำตาแทบไหล   อยากให้แม่มาได้ยินบ้างจังเลย ส่วนพ่อนะยิ้มแก้มปริเลย  เค้าคงไม่ได้อยากได้เงินหรอก  แต่ลูกว่าเค้าภูมิใจมากกว่า  ...........

วันนี้ขอให้แม่มีความสุข...ตลอดไปและตลอดกาล......ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งสิ้นเพราะลูกคนนี้จะรับหน้าที่ดูแลพ่อ และน้องเอง.......หลับให้สบายนะค่ะ  ........รักแม่ที่สุด........ตลอดกาล