เพื่อน..มิตรภาพที่มิมีวันหมด
เพื่อน..ความรักที่ไร้ขีดจำกัด
เพื่อน..ความห่วงหาอันแท้จริง
เพื่อน..คือทุกสิ่งเมื่อเราต้องการ..
นิยามเหล่านี้..มิใช่เป็นการกล่าวอ้างใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่ด้วยเพราะ..เคยพบเจอด้วยตัวเองมาแล้ว
ครั้งหนึ่ง..ในยามที่ไม่มีแม้ใครคนนั้น..
คนที่ตลอดมา.เราได้ให้ความเชื่อใจ..ความรัก..ศรัทธา
และ..หวงหาอาทรทุกอย่าง...และแล้วคนคนนี้..
ก็ถึงจุดแห่งการเลือนลางลงไปอย่างไม่น่าเป็นไปได้
นั่นเอง..ที่ฉันได้ประจักษ์ ถึงคำว่า "เพื่อน" ได้อย่างดียิ่ง
ยามที่น้ำแห่งความเหนื่อยล้า..รินไหล..ไม่ขาดสาย
สมองไม่อยากรับรู้ใด ๆ ...ความอ้างว้างก้าวเข้ามาหาใกล้เข้ามา
แล้วแสงแห่งความสว่างก็ ค่อย ๆ เข้ามาหา..พร้อมกับให้เรา
สัมผัสได้..จาก "เพี่อน" ...เธอก้าวเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ช้า ๆ
แต่มั่นคงและเปี่ยมไปด้วย..ความจริงใจ...
แม้มิมีคำพูดใด ๆ หลุดลอดออกมา
มีเพียงแต่สายตา และมืออันอบอุ่น..ที่บีบกำแน่น..ราวกับจะบอกจากสัมผัสนั้นว่า
"คนดี...ไม่ใช่เธอไม่มีใคร..เธอยังมีฉันคนนี้เสมอ.."
จากสัมผัสนั้น...ทำให้ความรู้สึกของคน ๆ หนึ่งทีปานจะสลาย
กลับพองฟูขึ้นมาอีกครั้ง..ความหวังและกำลังใจ..ก้าวเข้ามาในความรู้สึก
ทุกวันนี้...ความรู้สึกต่าง ๆ ยังคงเหมือนเดิม..ไม่ต้องมี ถ้อยคำ..หรือสิ่งใด ๆ
ที่จะมาเอื้อนเอ่ย..ระหว่างเรา..แต่ในตัวของมันเอง..เรารับรู้ได้ว่า...
เราจะมีกันและกัน..คอยรับรู้ สุข ทุกข์ ของกันตลอดไป...มิเปลี่ยนแปลง...
|
