เรื่องของคน 2 คน …..ที่แตกต่างกันเกือบทุกด้าน ยกเว้น.....ความรู้สึกที่มีให้กัน

เขาชอบดำ.......เธอชอบขาว

เขาชอบเพลงใต้ดิน........เธอฟังเพลงสบายๆ

เขาตัวสูง........เธอไม่สูง

เขาเรียนไม่เก่ง........เธอท็อปเกือบทุกวิชา

เขาเก่งกีฬา.........เธอไม่เคยวิ่งทันใครเค้า

เขาชอบเสียงเครื่องยนตร์........เธอเกลียดความเร็ว

เขาชอบฝน......เธอกลัวเสียงฟ้าร้อง

เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่เรื่องมาก..........เธอร่าเริงและจำเป็นต้องมีคนอยู่รอบด้าน

เขาเก็บความรู้สึกและระบายลงสมุดบันทึก........เธออ่อนไหว ขี้เหงา และช่างรู้สึก

เขาน้ำตาซึมเพราะมองไม่เห็นค่าของตัวเอง........เธอร้องไห้ให้ความเดียวดายที่เกาะกุมหัวใจ

เขาชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ.....เธอชอบมิตรภาพที่ใครต่อใครมอบให้

แต่กระนั้น …….. ผู้คนมากมายที่รายล้อมก็ไม่ได้ทำให้เธอหายว้าเหว่

ทุกครั้งที่เขาเหงา…….. เธอจะนั่งอยู่ข้างๆโดยไม่เรียกร้องความสนใจ

ทุกครั้งที่เธอร้องไห้ ……….เขาไม่มีคำปลอบโยนเพียงแค่กุมมือเธอไว้

ทุกครั้งที่เขามองเห็นเงาตัวเองในกระจก ….. เขาจะเห็นเพียงผู้ชาย...ที่ไร้ความสามารถและไม่มีความสำคัญกับใคร แต่เธอกลับมองเห็นผู้ชายคนนึง.....ที่สามารถปกป้องเธอได้ และมีค่ามากมายสำหรับเธอ

ทุกครั้งที่ฝนตก …….เธอจะนั่งหลบอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง ฝนพัดพาความเหงามาให้ เสียงฟ้าร้องเรียกความกลัวมาใกล้

แต่ทุกครั้งที่ฝนตก เขาจะโทรศัพท์หาเธอ และจะอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งฝนหยุดตก......แม้จะไม่ได้พูดอะไรกันเลยสักคำ

เขาและเธอ.....อยู่ด้วยกันในความเงียบ.....แต่ไม่เคยรู้สึกอึดอัด

เขาและเธอ.....อยู่ด้วยกันในความเงียบ.....แต่เหมือนกับได้พูดคุยกันตลอดเวลา เขาและเธอ.....เหงาด้วยกัน.....แต่กลับรู้สึกอุ่นในใจ

เขาและเธอ.....เหงาด้วยกัน.....แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้น

ความรัก ไม่ต้องการความเหมือนกัน แต่ ความรัก ต้องการการ Take Care ดูแล ใส่ใจ