คนไทยชอบสอนลูกหลานเรื่องการมีน้ำใจ ครูอาจารย์ชอบสอน

ในชั้นเรียนมาตั้งแต่เด็ก ว่าคนดีจะต้องมีน้ำใจช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ส่วน

ใหญ่การมีน้ำใจจะแสดงออกโดยการให้และแบ่งปัน การให้ยืมของใช้

ส่วนตัวบางอย่างแก่เพื่อน เป็นเรื่องที่สังคมไทยใช้เป็นบรรทัดฐานตัดสิน

ว่า น่ายกย่องว่ามีน้ำใจ บุคคลใดไม่ให้จะโดนประนามว่าไม่มีน้ำใจ ไม่น่า

คบ จนกระทั่งเรียนจบออกมาทำงาน ในชีวิตการทำงาน มีเพื่อนร่วมงาน

หลายคนที่แสดงพฤติกรรมที่สร้างความหนักใจให้เราในฐานะชนเผ่า

ชาติพรรณมนุษย์เงินเดือนมากที่สุดคือ ยืมเงิน !

            พอเอาเรื่องความมีน้ำใจนี้มาเปรียบเทียบกับตอนเพื่อนร่วมงานเรามาขอยืมเงิน เป็นปัญหาโลกแตก เชื่อว่ามนุษย์เงินเดือนทุกคนเจอเข้าไปแล้วต้องอึ้ง และสะกดคำว่า มีน้ำใจไม่ออก สำหรับคนที่เคยทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนมาแล้วทุกคนน่าจะเคยเจอ จริงอยู่การให้ยืมแค่ร้อยสองร้อย หรือมากกว่านั้นโดยที่เราไม่เดือนร้อนเป็นเรื่องที่ดี โลกจะต้องยกย่อง สรรเสริญในความมีเมตตากรุณาของเรา แต่...อย่าหวังเลยว่าจะได้คืน เท่ากับว่ามาแบมือขอเงินเราใช้นั่นล่ะ

 เพื่อนร่วมงานพวกนี้จะแกล้งเข้ามาตีสนิทโดยเฉพาะพวกมนุษย์เงินเดือนที่เพิ่งจบมาใหม่เข้ามาทำงานที่นี่ครั้งแรก ยังไม่ได้รับปริญญา โสดไม่มีภาระ เพราะยังอ่อนต่อโลก ยังไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคน จะเป็นเป้าหมายหลักของเพื่อนร่วมงานพวกนี้ เริ่มวิธีการจะเข้ามาคุยทำความรู้จักตีสนิท เพราะเราเองก็ชอบ เลยตกหลุมพรางเพราะเราเองเข้างานใหม่ การมีเพื่อนเป็นเรื่องดี แล้วบางคนก็อยากจะมีเพื่อนคอยให้คำปรึกษา ในเรื่องงาน อีกอย่างธรรมชาติของคนก็หลงคารมคนที่ชอบพูดจา อ่อนหวานไพเราะเสนาะหูอยู่แล้ว จากนั้นขั้นต่อไปจะถามเรื่องส่วนตัว ครอบครัว สุดท้ายก็ฐานะการเงิน หรือไม่ก็จะคาดเดาสุ่มเอาเองจากเครื่องประดับบนตัว มือถือที่เราใช้ ยิ่งพวกนี้แสดงน้ำใจไมตรี คอยเลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำ เลี้ยงขนม มีของฝากเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดมา เราเองก็ชอบของฟรีอยู่แล้ว ประเภทที่ว่า “อิ่มจังตังอยู่ครบ” เป็นสันดานเสียส่วนตัวอีกต่างหาก ซ้ำยังคอยให้คำแนะนำ คอยสอนงานให้เราเรียนรู้วิธีทำงานได้อย่างมีความสุข จนกระทั่งประสบความสำเร็จในงานชิ้นแรกที่หัวหน้างานสั่งให้ทำ บางทีเพื่อนร่วมงานประเภทนี้บริการไปรับ ไปส่งเราที่บ้านอีกต่างหาก หรือเรียกขึ้นรถเวลาเจอเราที่ป้ายรถเมล์โดยเฉพาะพวกหรือเดินอยู่ระหว่างทาง เวลาเราเอารถเข้าศูนย์ก็ไปคอยรับคอยส่ง อีกทั้งยังให้คำแนะนำเวลามีปัญหากับหัวหน้างานหรือเพื่อนร่วมงานคนอื่น เพื่อนร่วมงานพวกนี้จะแกล้งเข้ามาตีสนิทจนเราซาบซึ้งในน้ำใจไมตรี เขาช่างดีอะไรกับเราเหลือเกิน

         เพื่อนร่วมงานพวกนี้จะมีปัญหาเรื่อง “ถังแตก” ทุกปลายเดือน เพราะจะต้องจ่ายหนี้สินจากบัตรเครดิต ร้อยแปดใบ แต่ละวันต้องคอยหมุนเงินจากตรงนั้นมาใส่ตรงนี้ หรือหนี้จากซื้อของเงินผ่อน เป็นต้นว่าผ่อนรถ ผ่อนบ้าน บางทีหมุนไม่ทันจนต้องหลบไม่กล้ารับโทรศัพท์ในที่ทำงาน และปิดมือถือตอนปลายเดือน ตื่นนอนมาก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยจนหัวบาน ค่าใช้จ่ายมากกว่าเงินเดือนที่ได้รับ ซ้ำร้ายบางเดือนเล่นพนันฟุตบอลจนเกือบสว่าง ยังไม่รวมหวยหุ้นและหวยใต้ดินอีก จนต้องหน้าด้านแอบเข้ามาคุยกับเราโดยที่ไม่ให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นรู้ เพราะอาย หรือไม่ก็เคยสร้างวีรกรรมเคยขอยืมเงินจากคนอื่น แล้วเบี้ยวหนี้ยังไม่จ่ายมาก่อนแล้ว บางทีมันก็จู่โจมเข้ามาแบบที่เราไม่ทันได้ตั้งตัว จำเป็นต้องใช้ด่วนอะไรทำนองนี้จนเราต้องเผลอหยิบให้ แบบที่เราไม่ทันตั้งตัวอะไรทำนองนี้ ก็ต้องตกหลุมพรางใจอ่อนให้ยืมไปเพราะบ้าจี้ไปกับพวกนี้ อีกอย่างก็กลัวมันเดือดร้อนเหมือนกัน เพราะเพื่อนร่วมงานพวกนี้จะสัญญาอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเดี๋ยวปลายเดือนเงินเดือนออก จะมาใช้คืนแบบมีน้ำเสียงที่น่าเชื่อถือ และทำน้ำหน้า น่าสงสาร มีน้ำตาเล็ดออกมานิดนึง และแล้วก็เสียรู้มันจนได้ อีกอย่างใจเราก็คิดว่ากลัวเสียน้ำใจ ถนอมน้ำใจ ที่เขาเคยมีน้ำใจ บุญคุณที่เขามีให้กับเรา เฮ้อ ! แล้วพอเงินเดือนออก อย่าหวังว่าจะได้คืน พวกนี้จะหลบหน้าหรือไม่ก็แกล้งเซ่อ จำไม่ได้ แม้ว่าเราจะแกล้งพูดอะไรบางอย่างให้มันคิดออก มันก็แกล้งคิดไม่ออก บางรายแกล้งทำหน้ายุ่ง ๆ ตามสันดานความเก๋าที่เราไม่รู้ทัน อีกอย่างเราเองก็ไม่กล้าทวงเพราะ “ความเกรงใจ คือสมบัติของผู้ดี”

          บางคนกล้าทวง แต่เพื่อนร่วมงานพวกนี้ดันบอกว่า “ยังไม่มี” ซ้ำร้ายบางคนเจอมันแกล้งชวนทะเลาะทำท่าโกรธใส่ เพื่อหาเรื่องไม่จ่ายเงินที่เคยยืมเราไป แต่เราต้องคิดซะว่าเป็นการจ้างไม่ให้มายืมเราอีก เชื่อว่ามันคงอายเราเวลาเจอหน้าเรา

          หากเป็นไปได้ตอนเข้าทำงานใหม่ หรือว่าเริ่มรู้ตัวแล้วให้หลีกเลี่ยงการรับความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงานโดยไม่จำเป็น กล้าปฏิเสธการเลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำเลี้ยงขนม หรือไปกินข้าวครั้งต่อไปเราก็ขอออกเงินเองบ้าง ไม่น่าเกียจ !ไม่เสียเปรียบ! เป็นวิธีป้องกันที่ดีทีเดียว เป็นการตอบแทนน้ำใจไมตรีที่เขามีกับเราในฐานะเพื่อนร่วมงาน และเป็นมารยาทที่ดีเช่นกัน “อย่าลืมว่าผู้ใดหว่านพืชผู้นั้นย่อมหวังผล”

         หลีกเลี่ยงที่จะเก็บธนบัตรจำนวนมากไว้ในที่เปิดเผยของกระเป๋าสตางค์ ควรจะเก็บไว้ในที่ลับตา เพราะเป้าหมายของเพื่อนร่วมงานประเภทนี้จะจ้องที่กระเป๋าสตางค์ของเราเป็นหลัก แล้วจะใช้ “ความเก๋าเดาสุ่ม”เอาว่า เราน่าจะรวยและเป็นเหยื่ออันโอชะในอนาคต หลีกเลี่ยงที่จะพูดเรื่องเงินเก็บ เงินออมเข้าหูเพื่อนร่วมงานพวกนี้อย่างเด็ดขาด

         และการซื้อเสื้อผ้าใหม่ มีมือถือสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด ขับรถยนต์รุ่นใหม่ราคาแพงกว่า หรือใส่ทองเต็มตัวไม่เพียงแต่พวกนี้มันจะอิจฉาเอา ยังเป็นเป้าสายตาของเพื่อนร่วมงานเหล่านี้เป็นอย่างดีอีกด้วย

         ป้องกันโดยหลีกเลี่ยงการรับโทรศัพท์จากเพื่อนร่วมงานตอนปลายเดือน เพราะเพื่อนร่วมงานพวกนี้บางคนจะไม่กล้าพูดต่อหน้าเราในที่ทำงาน เพราะอายคนอื่นที่พวกมันเคยสร้างวีรกรรมขอยืมเงินแล้วเบี้ยวชักดาบไม่ยอมจ่ายได้ยิน

         สังเกตพฤติกรรม สีหน้าแววตาเศร้า ๆมองเราแปลก ๆ คล้ายกับว่าขอความช่วยเหลือ ส่วนใหญ่อาการแบบนี้จะมีตอนปลายเดือน ให้หนีห่างอย่าเข้าใกล้หรือว่าอยู่ด้วยสองต่อสองเป็นอันขาด เพื่อนร่วมงานบางรายชอบซ่อนตัวอยู่ในมุมอับเพราะอายคนอื่น เชื่อว่าก็เคยทำแบบนี้มาก่อนแต่ดันไปเบี้ยวหนี้ ที่ซ่อนตัวเป็นการพยามหาโอกาสให้เราเดินเข้ามาทักทาย แล้วมันจะแอบคุยกับเราสองต่อสองในเรื่อง “ขอยืมเงิน”

 หากจะต้องได้ตอบโต้นั้น คำพูดที่น่าจะดูดีที่สุดคือ “ขอโทษ เราเองก็ต้องใช้เหมือนกัน” แล้วทำท่ารีบเดินจากไปให้เร็วที่สุด

          อีกหนทางเพื่อป้องกันการยืมเงินจากเพื่อนร่วมงานคือ ลองให้ไปแค่ร้อยสองร้อยหรือมากกว่านั้นโดยที่เราไม่เดือดร้อน แล้วพอพวกนี้มันติดกับสันดานของพวกมันเองคือ “เบี้ยว”