วงการมายาที่หลายๆ คนคิดว่าสวยงามน่าเข้ามาใครจะรู้บ้างว่ามีการแบ่งชั้นกันมากแค่ไหน  และคนกลุ่มนึงในวงการนี้ที่ถูกมองเป็นอันดับสุดท้ายคือ extraหรือนักแสดงประกอบ ถ้าจะเรียกกันง่าย ๆ ก็คือตัวประกอบ  หลายท่านอาจไม่เข้าใจว่ามีการแบ่งชนชั้นกันยังไงจะบอกให้ฟังง่าย ๆ ค่ะ (จริง ๆ แล้วพิมพ์)

1. เรื่องอาหาร เป็นเรื่องที่ช้ำใจ extra ทุกคนมาก ๆ บางทีนะคะ กับข้าวทีมงานเป็น แกงมัสมั่นไก่ หมูทอดกระเทียมพริกไทย ผัดหน่อไม้ฝรั่ง แต่ของ extra จะต้องเป็นกระเพรา ไข่ดาว แทบทุกครั้ง กับข้าวทีมงานกับ extra แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดเจน บางทีนั่งทานข้าวกันอยู่ที่โต๊ะ แต่ทีมงานมาทีหลังต้องการนั่งโต๊ะ ทั้ง ๆ ที่บางทีไม่ได้ต้องการทานข้าว (อยากนั่งว่างั้นเหอะ)  บรรดา extra ก็ต้องระเหเร่ร่อนไปหาที่นั่งทานข้าวที่อื่น เอ่อ......ไม่ใช่ที่โต๊ะนะคะ นั่งทานกับพื้นดิน พื้นหญ้า หรือพื้นปูนซีเมนต์นั่นแหละ แล้วผู้หญิงที่นุ่งกระโปรงสั้นล่ะคะทำไง ก็ต้องยืนไปทานข้าวไปคนที่มองมาก็มองด้วยสายตาดูแคลน เฮ้อ! extra ก็เหนื่อยนะ แต่เหตุการณ์นี้ก็เป็นกับบางกองถ่ายเท่านั้นแหละค่ะ บางกองถ่ายก็ดี มีการมาถาม extra ด้วยว่าข้าวทานได้ไม๊ อยากทานน้ำอะไร ถ้าแถวนี้มีก็จะหาซื้อให้(แต่ส่วนใหญ่ก็เกรงใจ ทานน้ำเปล่าก็ได้) ถือว่าหักลบกลบหนี้กับกองที่กล่าวมาข้างต้นไปได้เหมือนกัน
2. การใช้งานค่ะ บางทีที่กองถ่ายอาจลืมไปแล้วว่า ทาสได้หมดไปแล้วตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 สั่งให้เดินอยู่นั่นแหละ เนื่องด้วยระบบของกองถ่ายเป็นระบบขี้ไหล่ เหมือนมันจะหยุดแล้วแต่ยังไม่หยุดง่าย ๆ แล้วถ้าใครดูจะเป็นคนโปรดหน่อยก็ไม่ต้องเดินบ่อยค่ะ แต่คนที่เดินก็ต้องเดินอยู่อย่างนั้นแหละ เดินไปเดินมา ไม่คิดว่าคนดูจะจำหน้าได้เหรอคะ เดี๋ยวเรื่องก็ไม่เนียนหรอก อ้อ ข้อนี้น่ะส่วนน้อยนะคะที่เป็นเพราะกองถ่ายที่ทีมงานใจดีมีเยอะกว่ามาก.................
3. ค่าจ้างค่ะ ส่วนใหญ่ modeling จะยุติธรรมเรื่องการจ่ายเงิน มีอยู่ 2-3 โมเท่านั้นที่เอาเปรียบเด็กที่ตัวเองเรียกมาใช้งาน เหตุการณ์หนึ่งที่จำได้ไม่ลืมก็คือ ดิฉันถูกจ้างไปให้เล่นบทออฟฟิส โดยไม่รู้ราคาเพราะไม่กล้าถาม แล้วก็ตกลงว่าเล่นแค่ 2 ซีนค่ะ แต่เมื่อ 2 ซีนผ่านไปแล้ว ก็ได้ถามถึงค่าแรงกัน โมก็บ่ายเบี่ยงไม่ตอบราคา แต่เราก็พร้อมจะรับเงินกันแล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น โมบอกว่ามีซีนให้เล่นต่อที่รังสิต แต่ไปที่ไหนรู้ไม๊คะ ไปถึงปทุมธานีคลอง 16 พวกเราก็คิดว่าจะได้เงินเพิ่ม เพราะถือว่าเป็น 2 คิว 2 โลเกชั่น เท่ากับจ้างพวกเรา 2 ต่อ  กักตัวเราไว้ถึง 2 ทุ่ม แถมสถานที่ที่รถไปส่งก็ยังไม่ใช่จุดเดิมที่รถเดินทางออกมา ซึ่งทำให้เราต้องเสียค่ารถเพิ่ม แล้วเมื่อพวกเรารับเงินก็ต้องตกใจปนกับหดหู่ใจคือ..............เราได้รับเงินเพียงคนละ 200 บาท  200 บาทจริง ๆ ค่ะ ไม่ได้make เลย ซึ่งวันนั้นพวกเราจะต้องได้รับเงินอย่างน้อย 400 บาท ไม่น่าจะน้อยกว่านี้ ถ้าคุณเจออย่างนี้จะช็อกรึปล่าวคะ ท้วงติงไม่ได้ เพราะพวกเขาหายตัวกันไปแล้ว เฮ้อ! กลุ้ม
4. เรื่องสุดท้ายดีกว่านะคะเดี๋ยวผู้อ่านจะติดภาพด้านลบของวงการ ทั้ง ๆ ที่ด้านดีเยอะกว่าด้านไม่ดี เรื่องที่ถ้ามีของหายในกองถ่าย extra  จะถูกสงสัยเป็นอันดับแรก และก็แทบทุกคดีที่สืบสวนแล้วพบว่า คนในกองด้วยกันเองเป็นคนขโมย  แล้วคิดดูนะคะไหนจะค่าเดินทางไปกลับโรงพัก พอมีงานก็ไปไม่ได้ เสียทั้งเงิน เสียทั้งรายได้ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ขโมย ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง และก็ไม่เคยได้ยินคำขอโทษออกจากปากของผู้ที่กล่าวหาเลยซักครั้ง  เงินที่เสียไปก็นำคืนมาไม่ได้ มีแต่คำพูดลอยตามลมมาว่า "ถือว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกัน"  ขนาดฟาดเคราะห์นะคะ ทำให้พวกเราสูญเสียเงินและรายได้รวมกันถึง 5,200 บาท

นี่แหละคะกรรมของ extra แต่ขอย้ำว่าไม่ได้เป็นทุกกอง ไม่ได้เป็นทุกคน กองถ่ายดี ๆ ที่ทำให้พวกเราประทับใจและอยากร่วมงานด้วยมีอยู่เต็มวงการ ดั้งนั้นขอให้เรียกใช้งาน extra ด้วยนะคะ