1. ประเภทแรกไม่รู้ไม่ชี้
2. ประเภทที่สองไม่รู้แต่ชี้
3. ประเภทที่สามรู้แต่ไม่ชี้
4. ประเภทที่สี่รู้และก็ชี้

วิเคราะห์บุคคลประเภทต่าง ๆ

ประเภทไม่รู้ไม่ชี้  

ข้อดี    ปกครองง่าย

ข้อเสีย   ทำให้ไม่เข้าใจถึงความรู้สึก หรือความคิดที่มีต่อการทำงานร่วมกัน

ประเภทไม่รู้แต่ชี้

ข้อดี   ทำให้ได้แนวคิดใหม่

ข้อเสีย  อาจได้แนวคิดที่ไม่เหมาะสม

ประเภทรู้แต่ไม่ชี้

ข้อดี   ทำให้องค์กรยังคงอยู่ในสถานการณ์ปกติ ถึงแม้จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นก็ตาม

ข้อเสีย  องค์กรขาดการพัฒนาในภาวะที่เหมาะสม

ประเภทรู้และก็ชี้

ข้อดี  ทำให้องค์กรมีทิศทางการพัฒนาศักยภาพได้อย่างเหมาะสม

ข้อเสีย ผู้ให้คำแนะนำหรือชี้แนะอาจได้รับการโต้แย้งในกรณีขัดผลประโยชน์ หรือมีตำแหน่งหน้าที่ที่ไม่มีอำนาจพอ

            ข้าพเจ้ามีความเห็นว่าบุคคลแต่ละประเภทล้วนมีความสำคัญด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น  เพราะจะไม่ใช่การดีแน่หากมีแต่บุคคลประเภทเดียว เช่น บุคคลส่วนใหญ่ชอบที่จะเป็นคนช่างพูดไม่ว่าสิ่งที่พูดจะเป็นข้อเท็จจริงมากน้อยแค่ไหน จะทำให้ในแต่ละวันมีเรื่องราวมากมายให้ปวดหัว  หรือว่าทุกคนทำงานกันโดยไม่พูดไม่แสดงความเห็นเลย แล้วเราจะมีแนวทางการพัฒนาให้ตรงกับความต้องการของบุคคลากรได้อย่างไร เมื่อกำหนดนโยบายที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว อาจไม่ตรงกับความต้องการของบุคคลากรก็เป็นได้