|
ค้นบ่อย
:
หางานบัญชี,
หางานธุรการ,
หางานจัดซื้อ,
หางานผู้จัดการ,
หางานขับรถ,
หางานบุคคล,
หางานคลังสินค้า,
หางานครู,
หางานวิศวกร,
หางานเขียนแบบ,
หางานคีย์ข้อมูล,
หางานการตลาด,
หางานโรงแรม,
หางานสิ่งแวดล้อม,
หางานคอมพิวเตอร์,
หางาน Programmer,
หางานประชาสัมพันธ์,
หางานช่าง,
หางานสถาปนิก |
เรื่อง
นั่งเทียน เขียนเรื่อง(ตัวเอง) ตอนที่ 1 จากดีเจ เซมาเป็นครู
เขียนโดย ศิริสุข โสภาคย์วิจิตร์
|
|
Rated: 
by 2 users |
|
|
|
|
|
|
"ฉัน" ผู้หญิงตัวไม่เล็กไม่ใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งกำลังนั่งหาข้อมูลการสมัครงานอย่างเคร่งเครียด หลังจากที่ทำหน้าที่ตามกิจวัตรประจำวันโดยเว้นตารางการไปโรงเรียน มาได้ 2-3เดือนแล้ว ใช้เวลาไปกับความกดดันของครอบครัว แทนที่จะได้พักผ่อนให้หายเหนื่อย ซึมซับความภูมิใจจากการเป็นบัณฑิตใหม่หลักสูตรครู(หนู)ทดลอง 5ปี ให้สมกับความเหนื่อยล้าจากการรบกับเด็กๆ 1 ปีเต็ม และแถวิชาที่ไม่ถนัดจนหน้าถลอก กว่าจะบอกผ่านกันมาได้
อย่างน้อย 5ปี ก็ไม่เสียเปล่า การเป็นนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู (ครูฝึกสอนนั่นแหละ) ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง และหนึ่งในนั้น นั่นก็คือ ความเป็นครู
"คนทำงาน" คำที่เคยดูห่างไกลชีวิตของฉัน ทั้งๆที่ตอนเรียน ฉันเองก็ผ่านการทำงานมามากมาย การเป็นดีเจเปิดเพลงในผับ และห้องอาหารหรูในโรงแรม ดีเจจัดรายการในโบลลิ่งชื่อดัง รวมทั้งอีเว้นท์ต่างๆ ทำให้ฉันได้เจอผู้คนที่หลากหลาย ได้ทำงานที่ท้าทาย และเหนื่อยมาก ตอนกลางวันเรียน ตอนกลางคืนเปิดเพลง ชีวิตวนเวียนไปอย่างนี้ แม้จะมีคนส่วนใหญ่ คิดว่าฉันเป็นเด็กป๋า เป็นคนกลางคืน แต่ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเข้าพูดกัน ฉันรู้ตัวฉันดี และสำคัญที่สุดคือมันเป็นงานที่ฉันรัก ความสุขของฉัน คือคนที่สนุกไปกับเพลงของฉันก็เท่านั้นเอง
แน่นอนว่า การทำงานที่ฉันเคยคุ้นเคย ไม่ใช่กับที่นี่ "คนทำงาน"ในโรงเรียนแห่งนี้ ที่ฉันต้องมาฝึกสอน การเป็นครูฝึกสอนเป็นการทดสอบครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตฉัน ทำหน้าที่ครู ทำหน้าที่เด็กฝึกสอน ทำหน้าที่เป็นตัวอย่างที่ดีให้เด็กๆ ทั้งที่ตัวฉันเองก็คิดว่า ฉันไม่ได้เป็นเด็กที่ดีเท่าไรนัก แต่อย่างน้อยที่สุด ฉันก็ไม่ได้ติดยา กินเหล้า สูบบุหรี่ หรอกนะ ฉันเป็นดีเจตัวอย่างที่เหลืออยู่แค่ 2% ของทั้งหมดเท่านั้นแหละ
ห้องเรียนคอมพิวเตอร์ มีของเล่นมากมายนัก ฉันดำเินินการสอนไปตามแผนที่วางไว้ และเริ่มสนุกที่จะเล่นกับเด็กๆ หาวิธีสารพัดให้เด็กๆในวัยม.2 เรียนคอมพิวเตอร์อย่างสนุก และรักการเรียนรู้ ฉันใช้ความสามารถในการพูดของฉันที่ฝึกฝนจากการจัดรายการมาช่วยในการสอน โดยปรับภาษาให้ถูกต้อง ทำให้ห้องเรียนของฉันไม่น่าเบื่อเหมือนเคย แต่ฉันก็ไม่รู้สึกเลยว่า การฝึกสอนปลุกจิตสำนึกศึกษาศาสตร์ของฉันขึ้นมาได้ตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีฉันก็น้ำตาไหลเมื่ออ่านการ์ดของนักเรียนที่ให้ฉันในวันสุดท้ายเสียแล้ว
นักเรียนในห้องเรียนของฉัน อยากให้ฉันกลับมาสอนพวกเขาอีก มีคนหนึ่งเขียนว่า เมื่อก่อนเกลียดวิชาคอมพิวเตอร์มาก ทำอย่างไรก็ทำไม่ทัน แต่เมื่อฉันมาสอน ห้องเรียนก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป เขาเขียนสัญญากับฉันว่า "จะเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ให้ได้" ความรู้สึกตื้นตัน มันเอ่อล้นขึ้นมาเต็มหัวใจ ทุกตัวอักษรที่ฉันอ่านไป มันเต็มไปด้วยความสุขที่ฉันได้กลับมา จากการทำให้พวกเขามีความสุขในการเรียนนั่นเอง
ฉันว่า การเป็นดีเจไม่แตกต่างอะไรจากการเป็นครู โดยที่ผลลงท้ายนั่นก็คือการใช้ความสามารถของฉันทำให้ทุกคนมีความสุข การมอบความสุขให้ซึ่งกันและกัน มันไม่มีอย่างอื่นที่จะมาเป็นผลลัพท์ในสมการความสุขได้ เพียงแต่วิธีการทำให้เกิดความสุขมันต่างกัน ฉันจะไม่เอ่ยว่า สิ่งใดเป็นสิ่งที่ดีกว่า ในเมื่อฉันรักทั้ง2อย่าง และนั่นคือบทสรุปว่า การทำสิ่งที่รัก มันจะทำให้เกิดความสุข ไม่ได้ขึ้นไปตัวเงินหรอกนะ เพราะมัน ประเมินค่าไม่ได้
ขอให้ทุกคนได้งานที่รัก และมีความสุขตลอดไปค่ะ
|
|
|
|
ความคิดเห็นของคุณกับบทความนี้
...
|
|
|
 |
Knowledge Center |
|
 |
|
knowledge
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
