" เห็นตะวันก่อนใครในสยาม" บางคนอาจจะคุ้นเคยกับคำ คำนี้ แต่อีกหลายๆ คนอาจจะยังไม่คุ้นนักว่า คือสถานที่ไหนกัน.....
นั่นก็คือ ที่ ผาชะนะได อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี เป็นความงดงามในมุมมองใหม่ ที่ยังมีอีกหลายๆ คน(ที่มีหัวใจของนักเดินทาง)ฝันไว้ว่า สักวันหนึ่งต้องไปถึงให้ได้....
ขณะที่ยืนอยู่บนหน้าผา เบื้องหน้า คือ ฝั่งประเทศลาว คั่นกลางด้วยสายน้ำของแม่น้ำโขงที่มองลงไป เหมือนเพียงเส้นน้ำเล็กๆ ที่คดเคี้ยวไปมา มันเป็นสายน้ำแห่งอารยธรรมที่ควรค่าแก่การจดจำ.........แต่กว่าที่เราจะฟันฝ่าไปถึงที่แห่งนี้ได้นั้น เราต้องใช้ความอดทน แต่ผลของการอดทนจะทำให้เราได้รับรู้ว่า มันวิเศษเพียงใด
เริ่มต้นของการเดินทาง เราเริ่มจาก บ้านซะซอม เดินตามเส้นทางไปเรื่อยๆ จนถึงวัดถ้ำ (ซึ่งระยะทางจากหมู่บ้านถึงวัด ก็ประมาณ 13 กิโลเมตร) ระหว่างการเดินทางเราผ่านสิ่งที่ทำให้เราประทับใจมากมาย ทั้งสถานที่ต่าง ๆ เช่น หินเต่าชมจันทร์ เสาเฉลียง น้ำตก ทุ่งดอกไม้ ฯลฯ เส้นทางเหล่านี้ทำให้เรา ได้เรียนรู้และได้รับความมีมิตรไมตรี และความมีน้ำใจ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่มีให้กันและกัน......
เราใช้เวลาในการเดินทางทั้งหมดประมาณ 5 ชั่วโมง เหนื่อยเราก็พัก ตลอดการเดินทางทำให้รู้ว่า น้ำของลำธารมีรสชาติ ที่อร่อยที่สุดในเวลานั้น .....ซึ่งการพักแรมในค่ำคืนนี้ เราจะพักกันที่น้ำตก
การที่ได้แช่น้ำเย็นๆ ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม ทำให้เราได้ปลดปล่อยความรู้สึกที่เครียดๆ ได้อย่างดีทีเดียว....
พวกเราช่วยกันเตรียมอาหารสำหรับมื้อค่ำ ช่วยกันหุง ช่วยกันต้ม ช่วยกันผัด (เพราะทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง..พูดง่ายๆ ก็คือ หิว มาก ก...) กันอย่างสนุกสนาน ทำให้ค่ำคืนนั้นเต็มไปด้วยความสุข สนุก ผสมความเหนื่อยล้า
แต่ถึงอย่างไร เช้าวันใหม่ เราต้องเห็นตะวันก่อนใครให้ได้!!!!!!
ท้องฟ้ายังมืดมิด อากาศเย็นยะเยือก ลมพัดเอาความเย็นมาปะทะตัว แต่ใจก็ยังสู้ พวกเราทุกคนต่างพร้อมใจกันออกจากเต็นท์ เพื่อที่จะไปยังหน้าผา รอคอยการมาของตะวัน......
และแล้วเวลาที่พวกเรารอคอยก็มาถึง แสงแรกก็ค่อยๆ สะท้อนขึ้นมาจากขอบภูเขาที่อยู่เบื้องหน้า สักพักท้องฟ้าที่มืดมิดก็ค่อยๆ เปิดสว่างขึ้น แลบเลียกับหมอกอ่อนๆ ที่ลอยคลอเคล้า พลางเหมือนว่า กำลังหยอกเย้ากัน
ทำให้พวกเรารู้สึกว่า ทำไมคนไทยยังมองข้ามในสิ่งที่ใกล้ตัว ... เมืองไทยยังมีอะไรที่น่าค้นหาอีกมากมาย.....
|
